حسین رونقی ملکی، وبلاگ نویس و فعال حقوق بشر چند روزی است که برای بدست آوردن حداقلی ترین حقوق یک زندانی سیاسی – عقیدتی ، اعتصاب غذا کرده است . دلیرمردی از دیار آذربایجان که با نام مستعار بابک خرمدین، وبلاگ مینوشت.
حسین درخشان، یکی دیگر از هموطنان شجاع و وبلاگ نویس ایران، محکوم به اعدام شده است .
حشمت ا… طبرزدی ، مردی که من به شخصه ، بسیار به او علاقه دارم و همه میدانیم که بیشتر عمر خود را در اوین گذرانده است، به 9 سال زندان و 74 ضربه شلاق محکوم شده است .
بسیار جالب است و دیری است که شنیدن اینگونه اخبار برای مردم ایران، امری عادی و تبدیل به عادت شده است. به وجدان خود رجوع کنیم، پاسخ این سوال را پیدا کنیم که " تا به کی، تا چه زمانی، قصد داریم بنشینیم و ببینیم و بشنویم که هموطنان آزادیخواه و عدالت طلبمان، اینگونه از دست میروند ؟ " .
واقعا برای من بسیار دردناک است که افراد زیادی را میبینم که دیگر برای انسانیت ارزشی قائل نیستند و تا نوبت به آنان نرسد، نسبت به این امور، بی تفاوت اند.
تا چه زمانی، حاضریم فشار نعلین و چکمه را بر روی خود تحمل کنیم، اما همین تحمل را، برای نافرمانی مدنی، برای اعتصاب عمومی و … بکار نبریم ؟ تا دیگر پس از آن، بهترین زندگی را، همه ما داشته باشیم. کلید حرکت بزرگ ما( البته در زمان حکومت اسلامی )، سال گذشته خورده شده است. کمر رژیم ظالم اسلامی حاکم بر ایران شکسته شده. از این فرصت استفاده کنیم .
منتظر چی و یا کی هستیم ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر