فریاد

فریاد

درود بر همه آزادیخواهان ایران ...

یاس ک من خودش و ترانه هایش را بسیار میپسندم، یک ترانه ساخته و خونده ب نام فریاس یا همون فریاد یاس .یاس هم ب این نتیجه رسیده ک توی این زمونه از چی باید استفاده کرد، از فریاد . دیگه باید نصف انرژیمون رو ک برای نوشتن وبلاگ یا بروزرسانی سایت یا حرکت های خیابانی در حد دهان ب دهان برای سرنگونی رژیم ولایت وقیح و آزادی ایران صرف میکنیم رو باید به فریاد های بلند تبدیل کنیم. یاس ، آدرس را ب ما داد ک احتمالا بیشتر ما این آدرس رو میدونستیم. اما الان ک همه کلیپ فریاس رو دیدن، آدرس و مسیر حرکت رو بخوبی میدونن .

وبلاگ مینویسیم، با سایتمان جلو میرویم، توئیت میکنیم و از فیس بوک استفاده میکنیم و ... و فیلتر میشویم. همه این ها خوب است؛ چرا که انرژی دشمنان ما آزادیخواهان، یعنی همون رژیم رو میگیره. آنها هر روز و هر شب بدنبال ما و سایت های ما میگردن،سایت هایی ک بسرعت رشد میکنند تا اونچه رو که ملت نباید بدونه رو سانسور و فیلتر کنن.ک ب شدت خسته کننده است.

اونا، فریاد یکی دو نفر رو خفه میکنن، اما وقتی همه ما در توئیتر و فیس بوک برای ساعت ومحل مشخص مثل میدون آزادی یا انقلاب برای تجمع اعتراضی و تظاهرات برنامه ریزی کنیم، دیگه این فریاد یکی دو نفر نیست، فریاد هزاران و میلیون ها انسان معترض است که انرژی فراوانی دارند و اونا رو مجبور میکنن با خستگی تمام به خیابون و برای مقابله با ما بیان.

درست است که عده ای بازداشت میشوند اما اگر هر روز بیاییم، مثل سال 88 یا کوی دانشگاه 78، نه ما دیگر کم تعداد هستیم، و نه آنها نمیتوانند ب فکر خود بیارن ک با دو روز استفاده از زور گاز اشک آور و شلیک گلوله،ما را به خانه بازگردانند. ما در تهران رشد میکنیم، اعتراضات مان ب شهرهای دیگر کشور عزیزمان گسترش میابد.

فریادمان بسیار بلندتر از نوشته هایمان میشود. آنقدر بلند ک جهانیان را ب سمت ما و حمایت از ما میکشاند.

برنامه بریزیم تا با فریاد رژیم اشغالگر ایران آریایی مان را سرنگون کنیم.